Ewolucja dźwigów osobowych
Dźwig osobowy pionowy, inaczej zwany windą, to konstrukcja, która zaczęła być znana na terenach Bliskiego Wschodu ponad 7000 lat temu. Pierwszą wzmianką o dźwigu osobowym, która zawiera informacje o windzie skonstruowanej przez Archimedesa, to praca rzymskiego architekta – Witruwiusza.
Historia wind osobowych
Współcześnie klienci mogą wybierać spośród różnych rodzajów wind. Obecnie producent wind może zaproponować nowoczesne rozwiązania specjalnie dedykowane potrzebom konsumenta. Jednak nie zawsze tak było. Początkowo windy działały podobnie jak studzienny żuraw. Pierwsze dźwigi osobowe składały się z kabin zawieszonych na sznurze, napędzane ręcznie lub przy pomocy zwierząt, kołowrotkiem. Wysokość, na jakiej w danej chwili znajdowała się winda, wyznaczały kolorowe linie oznaczające numer piętra. Wbudowany był również prototyp hamulca bezpieczeństwa, w razie zerwania liny. Hamulec bezpieczeństwa wyglądał jak skórzana poduszka wypełniona powietrzem, która była umieszczona od spodu windy.
Podnośniki jakimi są windy osobowe były wykorzystywane, nie tylko to przewożenia ludzi na dane piętro, ale także do transportu kamieni czy innych surowców potrzebnych w pracach budowlanych lub przy pracach załadunkowo-rozładunkowych, np. w portach, kopalniach.
Dźwigi liniowe – współczesność
Dźwigi liniowe ewoluowały przez kilkadziesiąt wieków. Początek wieku XVIII był przełomowy dla dźwigów osobowych. W tym czasie został wynaleziony parowy silnik, który całkowicie zastąpił dawne metody napędowe. W windzie, oprócz silnika parowego, zamontowane były pasy transmisyjne i zębowe przekładnie.
Kolejne lata to czas następnych ulepszeń i modernizacji dźwigów osobowych. Dotyczyły one przede wszystkim zwiększenia bezpieczeństwa użytkowników wind. Pierwsza bezpieczna widna została wynaleziona przez amerykańskiego konstruktora, Elisha Otis (1811-1861), w 1853 roku. Dźwig osobowy projektu Otisa, napędzany silnikiem parowym, wyposażony został w blokujący aparat chwytny. Zadaniem aparatu chwytnego było schwytanie windy w chwili zerwania się lin nośnych. Koncepcja windy amerykańskiego konstruktora została zaprezentowana i wypromowana podczas Wystawy Światowej w 1853 roku, która miała miejsce w Nowym Jorku. W chwili prezentacji wynalazku Otis stał na konstrukcji i przeciął liny trzymające. Demonstracja była pomyślna, aparat blokujący bezpiecznie zatrzymał kabinę przed upadkiem.
Modernizacja dźwigu szybowego nie skończyła się na projekcie Otisa. Następne ulepszenie wprowadził Werner von Siemens w roku 1880. Zastosował do windy silnik elektryczny. Początkowo był to silnik prądu stałego. W roku 1898 winda została wyposażona w silnik prądu zmiennego. Ulepszenie wprowadził Carl Flohr, pochodzący z Niemiec. Zastosowanie silnika prądu zmiennego przyczyniło się do wszelkich zmian w konstrukcji budowy dźwigów pionowych. Nastąpiła era dźwigów szybowych z napędem elektrycznym. Napęd ten stosowany jest w windach do dzisiaj.
